Afdeling Filmzaken heeft met interesse het artikel in de Volkskrant gelezen over het succes van de filmstimuleringsmaatregel (de cash rebate-regeling), met name de laatste twee alinea’s waarin staat:

Volgens Filmfondsdirecteur Boonekamp is het zaak de positie van de Nederlandse filmindustrie nu verder te versterken door het ook voor kwaliteitsseries mogelijk te maken van de regeling gebruik te maken. In de eerste opzet werd daar niet voor gekozen, omdat het jaarlijks ingelegde bedrag van twintig miljoen euro ontoereikend was voor de vaak hogere (want meerdelige) internationale televisiebudgetten. ‘In nagenoeg alle landen zijn zulke regelingen nu ook toegankelijk voor tv-series en dat is ook zinnig.

En dan zal een in grotendeels in Europa gefilmde serie als Game of Thrones voor een zeeslag mogelijk ook eens in Urk neerstrijken.”

Er blijkt geld over van de filmstimuleringsmaatregel, maar liefst 18 miljoen euro. De directeur van het Nederlands Filmfonds vindt het om die reden zinnig dat kwaliteitsseries ook gebruik kunnen gaan maken van de regeling, met als vooruitzicht dat een in Europa gefilmde serie als Game of Thrones voor een zeeslag mogelijk ook eens in Urk zal neerstrijken.

De logica en vooral de aantrekkelijkheid van deze redenering ontgaat ons eigenlijk volledig.

Hoe mooi het ook is dat Game of Thrones hier zal neerstrijken en dat Nederlandse filmbedrijven kunnen samenwerken met de buitenlandse top, onze Nederlandse speelfilms zullen er niet beter door gemaakt kunnen worden, hetgeen voor Nederlandse speelfilmmakers behoorlijk sneu is. Vooral omdat het hier gaat om geld van een filmstimuleringsmaatregel en het idee geopperd wordt door de directeur van het Nederlands filmfonds.

Waarom zij nu juist vindt dat het geld, geld dat beschikbaar is gesteld om een positieve bijdrage te leveren aan het productieklimaat voor films, besteed zou moeten worden aan buitenlandse televisieseries, is voor ons echt een breinbreker.

Tal van goedkopere, waaronder innovatieve experimentele films konden de afgelopen jaren geen gebruik maken van de regeling,

harold-lloyd

de regels waren zo streng dat producenten soms in grote financiële onzekerheid verkeerden en geld kwijt waren aan dure overbruggingskredieten. Nederlandse filmcrews willen de prachtige lichtpakketten waar buitenlandse films mee werken ook wel eens kunnen gebruiken bij een Nederlandse film en Nederlandse scenaristen, regisseurs en producenten zien met lede ogen aan hoe de rest van filmend Nederland hun tarieven een flinke impuls kan geven terwijl hun honorarium aan banden gelegd wordt en zij ondanks de cash rebate, steeds minder geld hebben om hun ideeën visueel aantrekkelijk vorm te geven.

Misschien heeft de directeur van het Nederlands filmfonds de Nederlandse speelfilm opgegeven, we kunnen ons anders niet voorstellen dat ze niet weet dat Nederlandse filmmakers, producenten en crews het filmstimuleringsgeld hard nodig hebben voor het maken van Nederlandse films.

Laten we dus hopen dat wat we in het Volkskrant artikel hebben gelezen een misverstand is en dat het Nederlands Filmfonds zich tot het uiterste inspant om Nederlandse filmmakers (scenaristen, regisseurs en producenten) te laten profiteren van deze mooie financiële meevaller. Bijvoorbeeld door de regeling open te stellen voor lowbudgetfilms, waardoor jonge filmmakers, maar ook gevestigd talent met experimentele films of een film op één locatie of weinig draaidagen gemaakt kunnen worden. Misschien dat er dan ook eindelijk eens met een stofkam door de regels heen gegaan kan worden en dat de VUL verklaring voorgoed tot het verleden behoort. Daarbij zou het geweldig zijn wanneer Nederlandse producenten meer inhoudelijke vrijheid krijgen doordat ze voortaan zelfs 50% terug kunnen krijgen van het geld dat ze aan Nederlandse filmbedrijven besteden.

Afdeling Filmzaken is nu al verheugd over alle mogelijkheden die er zijn om het succes van de filmstimuleringsmaatregel af te laten stralen op de Nederlandse film!

Lees hier het Volkskrantartikel van Bor Beekman over het succes van de cash rebateregeling